Historia

 

Kroniki Szkolne donoszą…

 

Zespół-Szkolno-Przedszkolny-nr-1

Zapraszamy do obejrzenia wywiadów z naszymi uczniami.

 

 

Początki szkolnictwa w gminie Rędziny sięgają pierwszej połowy XIX wieku.
W 1864 r. została otwarta Gminna Szkoła w Rędzinach. Do 1905 mieściła się w starym, drewnianym budynku, pokrytym słomą.
Na przełomie lat 1906 – 1907 r. oddano do użytku nowy, murowany budynek. Mieścił on jedną klasę, w której uczyły się dzieci z terenu całej gminy.
Po I wojnie światowej w Rędzinach powstała dwuklasowa Szkoła Powszechna, która do 1939 r. przekształciła  się w pięcioklasową. Pierwszym jej kierownikiem został Antoni Miemiec.  Ze względu na trudności kadrowe i lokalowe szkoły, lekcje prowadzono w jednym pomieszczeniu oraz w domach prywatnych: np. u Antoniego Matuszczaka na Wyrazowie, czy u Witolda Twardowskiego, ówczesnego wójta.
Podczas II wojny światowej w Rędzinach funkcjonowało tajne nauczanie, któremu patronował kierownik szkoły, Antoni Banaś oraz nauczycielka Antonina Rokosz.
Już od początku 1945 r.  nauczyciele z terenu Rędzin: Aniela Albert, Halina Prażmowska, Maria Koch, Kazimiera Kempa, Antonina Rokosz zaczęli organizować nauczanie w szkole. We wrześniu kierownictwo szkoły objął ponownie Piotr Koch, który w czasie II wojny został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
W 1946 roku na zebraniu powołano Komitet Budowy Szkoły w Rędzinach. Przewodniczącym wybrano Jana Rydeckiego.
Po 20 latach starań, 28 czerwca 1949 r., dokonano złożenia kamienia węgielnego pod budowę Szkoły Pomnika w Rędzinach –  ku uczczeniu pamięci Wszystkich Polaków, którzy:
– Swe życie oddali za Polskę z bronią w ręku w kraju i na wszystkich frontach świata;
– Zginęli śmiercią męczeńską w lochach więzień hitlerowskich  i obozach śmierci;
– Wszystkich ofiar terroru hitlerowskiego w Polsce, rozstrzelanych
i powieszonych publicznie ze szczególnym wyróżnieniem pamięci tych, którzy zginęli w ten sposób na tutejszym terenie.
Treści te zostały zapisane w tekście erekcyjnym odczytanym przez Piotra Kocha.
Zarząd Gminy polecił opracować plany i kosztorys inż. A. Gackowi, architektowi powiatowemu w Częstochowie.
W drugiej połowie roku 1949 przystąpiono do budowy szkoły, korzystając jedynie z kredytów własnych gminy i materiałów zgromadzonych przez pierwszy Komitet Budowy Szkoły.
W 1950 r. przekazano budowę szkoły w Rędzinach Budowlanemu Przedsiębiorstwu Powiatowemu w Częstochowie.  BPP zaczęło gromadzić potrzebne materiały budowlane, a kierownik szkoły – Piotr Koch z przewodniczącym komitetu – Franciszkiem Smolińskim oraz przewodniczącym Prezydium Gminnej Rady Narodowej – Marianem Wawrzakiem troszczyli się o uzyskanie dodatkowych kredytów. Udzieliło ich: Ministerstwo Oświaty i Wojewódzki Komitet Funduszu Odbudowy Szkół. Instytucje uwzględniły budowę szkoły w Planie Inwestycyjnym na rok 1951, przydzielając 660 tys. zł.
Od 1951 r. budowa szkoły ruszyła właściwym tempem.
W prace włączyli się wszyscy: uczniowie szkoły, pracownicy Zakładów Chemicznych, pracownicy Zjednoczonych Zakładów Wapiennych „Wapnorud”, pracownicy fabryki „Stal” w Rudnikach, Prezydium Gminnej Rady Narodowej, pracownicy biur, młodzież pozaszkolna, koło ZNP, pracownicy Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Rędzinach, Liga Kobiet, Komitet Rodzicielski, Komitet Budowy Szkoły, OSP w Rędzinach, pracownicy Urzędu Pocztowego oraz rodzice uczniów.
W 1953 r. nad Rędzinami przeszła silna burza. Wir powietrza rozbił się
o budynek szkoły, niszcząc cały dach. Wiązanie i blacha całą siłą runęły na plac szkolny. Wydłużyło to czas budowy, gdyż zamiast kończyć, trzeba było usunąć skutki burzy. Prace przy budowie szkoły trwały do końca 1954 r.
23 stycznia 1955 r. przekazano budynek nowej szkoły do użytku młodzieży. Kierownik szkoły – Piotr Koch w dużej mierze przyczynił się do realizacji planu budowy szkoły.
W czasie ferii zimowych 1954/1955 przeniesiono do nowej szkoły stary sprzęt.
W następnych latach dzięki ofiarności społeczności Rędzin  z różnych składek i imprez ogrodzono siatką dotychczasowy plac szkoły. Stopniowo zadrzewiano teren przyszkolny krzewami i bylinami. Od strony północnej budynku powstała naukowa część ogródka, świadcząca o przekształcaniu przyrody przez człowieka.
W związku z 25 rocznicą wybuchu II wojny światowej, 21 kwietnia 1964 r. na nadzwyczajnym zebraniu rady pedagogicznej, podjęto uchwałę
o wystąpieniu do władz szkolnych z wnioskiem o nadanie szkole imienia  Gustawa Morcinka.
Z funduszów Spółdzielni Uczniowskiej „Przyszłość”, postanowiono wykonać tablicę z czarnego granitu – ozdobioną złotymi literami oraz zakupić portret Gustawa Morcinka.
1 września 1964 r. – w 25 rocznicę wybuchu II wojny światowej dokonano odsłonięcia tablicy pamiątkowej i nadano szkole – imię Gustawa Morcinka.
W styczniu 1966 r. postanowiono uczcić pamięć poległych kolegów nauczycieli, członków Ogniska ZNP w Rędzinach. Na korytarzu wmurowano tablicę pamiątkową:

W obronie ojczyzny
W 1939 r.
Polegli nauczyciele
Ogniska ZNP
w Rędzinach
Ignacy Słupiński
Stanisław Fijałkowski
Cześć ich pamięci!

Zamknięciem pewnego okresu pracy i rozwoju Szkoły Pomnika Ofiar II wojny światowej było urządzenie i oddanie,  22 lipca     1971 r., Izby Pamięci Narodowej, poświęconej przekazywaniu tradycji walk ludu polskiego o wyzwolenie narodowe i społeczne. Izba ta była jedną z bardziej bogatych w zbiory i cenionych na obszarze województwa. Było to „małe narodowe muzeum”.
1 września 1973 r. Szkoła im. G. Morcinka została przekształcona
w  Zbiorczą Szkołę Gminną dla gminy Rędziny, do której uczęszczały dzieci, podlegające obowiązkowi szkolnemu z miejscowości: Rędziny – Wieś, Rędziny kolonia, Wyrazów, Okupniki, Ołowianka, Marianka Rędzińska (część).
W roku szkolnym 1973/74 powstała Pieśń Szkolna i Pieśń „Rędzinian”.
Słowa tych pieśni są ciągle żywe w sercach uczniów naszej szkoły, nauczycieli jak również absolwentów:

Pieśń Szkoły

Tak jak dzisiaj tu stoimy
Żądni przygód, żądni wiedzy,
Zdobędziemy świat, wierzymy,
Zaśpiewajmy więc koledzy
Nowy świat, lepszy świat, marzeń świat
Wymarzymy, zbudujemy
Dosięgniemy także gwiazd
I przyjaźnią świat zwiążemy.

Na posiedzeniu rady pedagogicznej szkoły w roku 1975 r. postawiono wniosek, by reaktywować sztandar.
Środowiskowy Komitet ds. Sztandaru w składzie: Aleksandra Polanowska-Libner, Andrzej Łęgowik, Jerzy Głąb, Juliusz Mikke, Lucyna Karoń, Maria Sikora, Marian Wawrzak, mjr Rokosz, Piotr Koch, Władysław Piekarski ustalił plan pracy i przydzielił zadania jego realizacji.
W wyniku szkolnego konkursu na sztandar szkoły ustalono ostateczny jego wygląd. Treść lewego płatu składała się z kilku elementów:
– tarczy uczniowskiej jako symbolu wzorowego spełniania obowiązku ucznia określonego w Kodeksie Ucznia,
– kaganka oświaty umieszczonego w tarczy jako zobowiązanie młodzieży do czynnej postawy społecznej w każdym zakresie podnoszenia wiedzy i na użytek Ojczyzny,
– liścia laurowego umiejscowionego pod tarczą jako symbolu zasług Szkoły Zbiorczej.
Prawy płat Sztandaru podporządkowany został w swej treści ceremoniałowi. Jest to srebrny Orzeł Piastowski na biało – czerwonym tle.
2 czerwca 1977 roku szkoła obchodziła wielką uroczystość nadania szkole sztandaru.
Od 1991 r. szkoła została przekazana samorządowi terytorialnemu, zgodnie z Ustawą o Systemie Oświaty z 7. IX 1991 r.
W 1999 roku po wprowadzeniu przez rząd reformy szkolnictwa, szkoła uległa kolejnemu w swojej historii przeobrażeniu. Z ośmioklasowej szkoły podstawowej wyodrębniły się dwie jednostki: sześcioklasowa szkoła podstawowa i trzyletnie gimnazjum. Przez dwa lata, do roku 2001, obie szkoły funkcjonowały w jednym miejscu. Później sześcioklasowa szkoła podstawowa  pozostała w macierzystym budynku. Od 2016 roku  przekształciła się w Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 1 w Rędzinach, łącząc Szkołę Podstawową im. G. Morcinka i Gminne Przedszkole Publiczne im. J. Brzechwy. W 2017 roku ponownie stała się szkołą ośmioklasową.

Powyższy rys historyczny Szkoły Podstawowej im. G. Morcinka
w Rędzinach opracował zespół nauczycieli na podstawie  kronik szkolnych, prowadzonych przez ówczesnego kierownika – Piotra Kocha.